Porady

„Więcej wiedzy – mniej strachu” to cykl o doświadczeniach Ukraińców w budowaniu odporności: od umiejętności reagowania na cyberataki i blackouty, przez organizację ewakuacji i pomocy po zachowanie równowagi psychicznej w czasie wojny. Podczas gdy armie świata analizują taktykę ukraińskich sił zbrojnych, my przyglądamy się innej lekcji – tej, którą daje społeczeństwo. To opowieść o budowaniu bezpiecznej przyszłości.
Cykl powstaje we współpracy z partnerem strategicznym – Fundacją PZU.

Każdej minuty na świecie ktoś potrzebuje pomocy — często o losie poszkodowanego decydują nie lekarze, ale zwykli ludzie, którzy znaleźli się w pobliżu. Szybkie założenie opatrunku uciskowego, bezpośredni ucisk na ranę czy odpowiednio dobrane słowa — czasami to wystarczy, aby uratować życie.

Medycyna taktyczna to dziedzina stworzona z myślą o działaniu w ekstremalnie trudnych warunkach – pod ostrzałem, podczas katastrof.

Co musi umieć każdy z nas? Jak nie zaszkodzić? I jakie standardy NATO okazały się nieaktualne dzięki doświadczeniom wojny w Ukrainie?

Błędy, które kosztują życie

Natalia Żukowska: Jakie podstawowe umiejętności z zakresu pierwszej pomocy każdy powinien znać na wypadek sytuacji nadzwyczajnej?

Sawa Czujkow: Jeśli chodzi o umiejętności, nie ma czegoś takiego jak „minimum”. Są sytuacje, które zdarzają się najczęściej — na przykład wypadki drogowe lub zatrzymanie akcji serca. Są też bardziej złożone — na przykład wycieczka w góry, podczas której ktoś spadł ze zbocza i doznał poważnych obrażeń. Jeśli w pobliżu są ludzie, którzy wiedzą, jak postępować, mogą uratować życie. Im więcej wiesz, tym lepiej.

Oto minimalny zestaw umiejętności niezbędnych do ratowania życia:

1. Zatrzymanie krwawienia - umiejętność założenia opaski uciskowej, wywierania bezpośredniego nacisku na ranę, używania bandaży do tamponowania oraz opatrunków.

2. Rozpoznawanie stanów krytycznych, czyli utraty przytomności, udaru, zawału serca, drgawek.

3. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa (RKO) — podstawowa umiejętność, która naprawdę ratuje życie. Ważne jest również umiejętne zapewnienie osobie nieprzytomnej drożności dróg oddechowych poprzez obrócenie jej na bok. Należy umieć korzystać z automatycznego defibrylatora zewnętrznego (AED) oraz przeprowadzać sztuczną wentylację płuc. Nawet najprostszy worek oddechowy za 300-500 hrywien (około 30 złotych) warto mieć w samochodzie lub biurze.

Dziś każdy człowiek powinien znać przynajmniej podstawy medycyny taktycznej. Powinien umieć pomagać lekarzom, ratownikom lub policjantom podczas wybuchów, zamachów terrorystycznych, wypadków, pożarów czy wypadków drogowych z dużą liczbą ofiar.

W żadnym kraju nie ma wystarczającej liczby lekarzy i ratowników. Ludzie w pobliżu często mają siłę, aby pomóc, ale brakuje im wiedzy.

Z tego powodu albo pozostają bierni, albo nawet przeszkadzają specjalistom, panikując.

Jakie są najczęstsze błędy popełniane przez ludzi, którzy próbują udzielić pomocy rannym?

Po pierwsze: brak jakiegokolwiek szkolenia. Po drugie: myślenie, że przeczytanie  informacji w Internecie to to samo, co przejście szkolenia. Po trzecie: ukończenie jednego kursu w życiu i uznanie, że to wystarczy. Czwartym błędem jest niskiej jakości szkolenie lub niekompetentni „instruktorzy”, którzy rozpowszechniają mity. Wśród cywilów zdarza się to rzadziej, ale w wojsku niestety miały miejsce już tragiczne skutki niewłaściwych działań. Najczęstszym mitem jest to, że opaskę uciskową należy okresowo poluzowywać, aby „przywrócić krążenie krwi”. To relikt radziecki, który już kosztował życie wielu osób. Za każdym razem, gdy ktoś tak postępuje, ranny traci dodatkową krew, a czasami te brakujące 200 ml staje się śmiertelne.

‍Czyli jeśli nie jesteś pewien, co robić, lepiej w ogóle nie dotykać poszkodowanego? ‍

Nie do końca. Nie można po prostu stać z boku. Jeśli nie wiesz, jak udzielić pomoc zrób to, co możesz: wezwij lekarzy, zapewnij bezpieczeństwo miejsca zdarzenia, zatrzymaj ruch, zawołaj innych, znajdź apteczkę, uspokój rannego. Nawet to już jest pomoc. Najgorsze jest, gdy nikt nic nie robi - obojętność.

We Włoszech ukraiński żołnierz na urlopie zobaczył rannego chłopaka i założył mu opaskę uciskową. W jakich sytuacjach ta umiejętność może się przydać?

Umiejętność założenia opaski uciskowej może uratować życie nie tylko na wojnie, ale także w codziennym życiu. Takich przypadków jest bardzo wiele.

Historia z Włoch jest tego dobrym przykładem.

Istnieją podstawowe sytuacje, w których założenie opaski uciskowej jest niezbędne.

Po pierwsze gdy mamy do czynienia z masywne krwawienie z kończyny, gdy krew dosłownie tryska lub wycieka tak szybko, że bandaż lub serwetka natychmiast przemakają. Po drugie: odcięcie lub częściowe odcięcie kończyny — w tym przypadku nie można tracić czasu, należy natychmiast założyć opaskę uciskową.

Opaska uciskowa powinna znajdować się 5-8 cm powyżej rany, ale nigdy na stawie. Dokręcamy ją do całkowitego zatrzymania krwawienia — aż krew przestanie przesiąkać. Następnie zapisujemy czas założenia (można to zrobić markerem na skórze, bandażu lub bezpośrednio na opasce uciskowej).

Jak prawidłowo zatrzymać krwawienie, jeśli nie mamy specjalnych opasek uciskowych?

Opaska uciskowa kosztuje około 30 dolarów i nie rozumiem, dlaczego ludzie często pytają, jak zrobić opaskę uciskową samodzielnie. To rzecz, która naprawdę ratuje życie.

Jeśli nie masz opaski uciskowej — nie improwizuj! Czasami silne krwawienie można zatrzymać, uciskając ranę dłonią. To jak z wężem ogrodowym — jeśli go przyciśniesz, woda przestaje płynąć.

Tak samo jest tutaj: należy ucisnąć, ale trzeba wiedzieć, gdzie, jak i w jakim kierunku uciskać. Drugą metodą jest tamponowanie rany. Bierzesz bandaż lub kawałek materiału i stopniowo, warstwa po warstwie, wypełniasz ranę, tworząc w niej ciśnienie. Następnie zabezpieczasz bandażem lub koszulką, co w wielu przypadkach może być wystarczające. Sterylność nie jest tu najważniejsza — najważniejsze jest zatrzymanie krwawienia. Użyj ubrania — swojego lub poszkodowanego.

Kilka miesięcy temu stała się znana historia ukraińskiego jeńca, któremu Rosjanie podcięli gardło, ale on je opatrzył i przeżył. Co dokładnie zrobił, że mu się to udało? Nie widziałem, co dokładnie zrobił ten człowiek, ale ogólne zasady postępowania w przypadku rany szyi są następujące:

1. Kontrola krwawienia to pierwsze zadanie. Jeśli duże naczynia nie są uszkodzone, a krwawienie jest stosunkowo kontrolowane, można:

Wywrzeć bezpośredni ucisk na ranę (czystą tkaniną, przycisnąć dłonią);

Jeśli to możliwe trzeba zatamować ranę opatrunkiem hemostatycznym i przycisnąć;

Nie stosować opaski uciskowej na szyi , bo jest to niebezpieczne. W przypadku szyi tylko bezpośredni ucisk i tamponowanie.

2. Nie wyciągać ciał obcych, jeśli znajdują się w ranie. Unieruchomić je w miejscu i docisnąć dookoła, aby zmniejszyć krwawienie. Usunięcie może spowodować silniejsze krwawienie.

3. Należy obserwować oddychanie: jeśli jest utrudnione (duszności, świszczący oddech, krew w ustach), należy:

Udrożnić drogi oddechowe (usunąć krew, wymioty);

Posadzić/położyć osobę w pozycji półsiedzącej, jeśli jest przytomna i nie utrudnia to kontroli krwawienia;

Jeśli osoba jest nieprzytomna — ułożyć ją w stabilnej pozycji bocznej lub zapewnić drożność dróg oddechowych i być gotowym do resuscytacji.

4. Jeśli rana jest przechodząca, a tchawica uszkodzona — jest to niezwykle trudna sytuacja.

5. Aspekt psychologiczny: w miarę możliwości należy uspokajać poszkodowanego, wspierać go, ponieważ panika pogarsza stan.

6. Nie rób rzeczy, których nie jesteś pewien: na przykład nie próbuj „wyciągać” języka ani wkładać obcych przedmiotów do ust; nie wykonuj żadnych manipulacji chirurgicznych bez odpowiednich umiejętności.

Apteczka nowej ery

Jak postępować, jeśli osoba jest nieprzytomna, ale oddycha — jakie kroki mogą jej uratować życie?

Po pierwsze — wezwać pomoc i pogotowie ratunkowe. Po drugie — obrócić osobę na bok, aby zapewnić drożność dróg oddechowych. Po trzecie — odciągnąć podbródek od klatki piersiowej, aby drogi oddechowe pozostały otwarte.

Osoba powinna leżeć na boku, z głową lekko odchyloną do tyłu. Stale kontroluj jej stan. Jeśli ulegnie on zmianie — natychmiast poinformuj dyspozytora pogotowia, może to mieć kluczowe znaczenie.

Spryskiwanie wodą, wachlowanie, podawanie czegoś do powąchania — to rytuały, które nie pomagają.

Jak szybko zdecydować, kogo ratować w pierwszej kolejności, jeśli rannych jest kilku? To bardzo trudne. Istnieje pojęcie segregacji rannych — tego uczą profesjonaliści. Dla osoby cywilnej zasady są następujące:

• Pomóżcie tym, którzy są bliżej — jeśli ich stan jest mniej więcej taki sam.

• Zacznijcie od tych, których życie jest wyraźnie zagrożone: masywne krwawienie, duży krwotok, brak oddechu itp. I jeszcze jedna ważna kwestia: Często ludzie pomagają tym, którzy krzyczą głośniej, ale jest to mylący wskaźnik.

Najpoważniejsze obrażenia (masywne krwawienia, ciężkie urazy czaszkowo-mózgowe) mogą sprawić, że poszkodowany będzie słaby i milczący — może nie być w stanie wydobyć z siebie głosu. Dlatego nie polegaj tylko na krzyku — zwracaj uwagę na oznaki krwawienia, przytomność, oddychanie.

Co powinno znajdować się w apteczce w domu i w samochodzie, czego wcześniej, przed wojną, tam nie było?

- Radziłbym, aby apteczka cywilna zawierała to, co wcześniej było w apteczkach wojskowych. Koniecznie muszą być środki do tamowania krwawienia. W minimalnym zestawie — bandaże hemostatyczne, bandaże, bandaże zwykłe i elastyczne. Idealnie — obecność opasek uciskowych. Im więcej, tym lepiej, ale co najmniej jedna lub dwie.

Potrzebne są również: nożyczki (do rozcinania odzieży lub bandaży), rękawiczki jednorazowe, marker (do zaznaczania czasu założenia opaski uciskowej lub zapisywania ważnych informacji), koc termiczny.

Jeśli chodzi o apteczkę samochodową, dodatkowo warto mieć:

• Środki do unieruchamiania złamań (szyny), ewentualnie miękkie nosze;

• Kamizelki odblaskowe (najlepiej kilka);

• Kilka źródeł światła — latarki lub światło chemiczne;

• Gaśnica (gaśnice) — przy tym mały aerozolowy pojemnik często jest niewystarczający; wskazane jest posiadanie gaśnicy o większej mocy. Nie kupuj gaśnic, aby zaoszczędzić pieniądze i miejsce. Kup co najmniej 3-kilogramową lub kilka 1-2-kilogramowych.

Naucz się rozmawiać z poszkodowanymi — to również ratuje życie

Jak uspokoić osobę, której udzielasz pomocy, aby nie przeszkadzała w pracy i nie panikowała?

Jest to ważna umiejętność, której trzeba się nauczyć. Jednym z praktycznych sposobów jest stosowanie metod stosowanych w przypadku ostrej reakcji stresowej. Krótko mówiąc — używaj bardzo prostych, jasnych zwrotów, aby przekierować uwagę mózgu i wywołać konkretną reakcję. Kroki, które pomagają:

1. Zwróć się do osoby po imieniu (na przykład: „Iwano”, „Olgo”).

2. Krótko opisz, co się stało: „Jesteśmy tutaj, miała miejsce taka a taka sytuacja”.

3. Zadaj proste, kontrolne pytanie: „Rozumiesz mnie?” lub „Jak masz na imię?” — aby uzyskać reakcję.

4. Daj osobie proste zadanie — coś do wykonania rękami: „Trzymaj latarkę”, „Przynieś drabinę”, „Zawołaj, proszę, Piotra”. To mobilizuje ciało i odwraca uwagę od paniki, a ponadto oddala osobę od bezpośredniej strefy, w której może przeszkadzać.

5. Jeśli to możliwe, powierz rolę uspokajającą spokojnej osobie lub innemu ratownikowi — najlepiej, gdy jedna osoba stale towarzyszy poszkodowanemu, kontroluje jego stan i w razie potrzeby pomaga.

Rób to poprawnie i z szacunkiem — nie bądź niegrzeczny i nie „odpychaj” osoby, ponieważ może to wywołać agresję lub nasilić stres.

Czy w twojej praktyce zdarzały się przypadki, kiedy podstawowe umiejętności udzielania pierwszej pomocy naprawdę uratowały życie?

Tak. Niedawno miała miejsce sytuacja w metrze: kobieta zaczęła się dusić z powodu obcego przedmiotu w gardle. Moja uczennica podbiegła i usunęła kawałek jedzenia — osoba mogła oddychać. Jest wiele przypadków z udziałem żołnierzy, kiedy proste umiejętności — tamowanie krwawienia, zakładanie opasek uciskowych — ratowały życie.

Jeśli umiesz założyć skarpetkę, to najprawdopodobniej opanujesz te umiejętności.

Lekcje wojny dla świata

Czy zasady udzielania pierwszej pomocy, których uczysz, to zasady spisane przez Amerykanów?

Nie do końca. Obecnie protokoły są aktualizowane, dostosowywane i uwzględniają praktykę oraz doświadczenia różnych krajów. Ukraińska rzeczywistość wprowadziła swoje poprawki. Ukraińcy dodają praktyczne doświadczenia z walki i medycyny cywilnej do ogólnoświatowych zaleceń. Jednym z najważniejszych jest to, że podnieśliśmy znaczenie przetoczenia krwi na jak najwcześniejszym etapie.

Ukraińcy pokazali, że nie tylko lekarze, ale także żołnierze muszą być przeszkoleni w zakresie przenoszenia rannych, zakładania opasek uciskowych i konwersji.

Kolejną ważną kwestią jest zwrócenie uwagi na urazy czaszkowo-mózgowe. Nikt w Europie ani w Stanach Zjednoczonych nie miał tak wielu rannych z nimi jak Ukraińcy. Potwierdziło to konieczność zwrócenia szczególnej uwagi na stłuczenia i ciężkie przypadki takich urazów oraz wczesne podawanie tlenu takim rannym.

Ukraińcy opracowali i spopularyzowali również kilka skutecznych środków, na przykład opaski uciskowe.

Jakie główne wnioski z ukraińskiej medycyny taktycznej mogą być przydatne, w szczególności w Polsce?

- Wniosków jest wiele i są one przydatne dla każdego kraju, który znajdzie się w warunkach wojny. Oto najważniejsze z nich:

1. Ewakuacja „w ciągu godziny” to mit w rzeczywistych warunkach bojowych. System NATO opiera się na szybkiej ewakuacji — helikopterami, samolotami lub transportem mobilnym. W rzeczywistości ewakuacja może trwać nie jedną godzinę, ale kilka godzin, dni, a nawet tygodni. Należy to uwzględnić w planowaniu.

2. Krytyczny brak personelu medycznego — trzeba przekwalifikować osoby cywilne. Trzeba przygotować „młodszy personel medyczny” — osoby bez wykształcenia medycznego, które mogą pełnić rolę sanitariuszy, asystentów pielęgniarskich itp. Będzie za mało profesjonalnych lekarzy.

3. Szkolenie powinno być maksymalnie uproszczone i przyspieszone. Warunki dyktują: jeśli inni szkolą lekarzy przez miesiące lub lata, my często musimy to robić w ciągu dni lub tygodni. Materiał należy ograniczyć do najważniejszych elementów — praktycznych algorytmów, prostych czynności oraz dużej ilości praktyki.

4. Transport będzie często niedostępny — wiele ewakuacji będzie odbywać się „na własnych nogach”, własnymi siłami. Konieczne jest przygotowanie do przenoszenia i podstawowej ewakuacji bez specjalistycznego transportu.

5. Drony i naziemne kompleksy zrobotyzowane — klucz do dostaw i ewakuacji. Tak, drony już dostarczają materiały medyczne: krew, nosze, środki do opieki nad rannymi.

6. Elastyczność transportu ewakuacyjnego — wielofunkcyjność. Często transport przewozi amunicję, żołnierzy i rannych. Dlatego technika musi być dostosowana: miejsca dla rannych, maskowanie, opancerzenie.

7. Kamuflaż i rozkład zasobów medycznych. Nie można skupiać dużego szpitala lub dużej liczby personelu medycznego w jednym miejscu. Punkty muszą być ukryte pod ziemią, w schronach lub piwnicach — otwarte, widoczne obiekty medyczne niemal natychmiast stają się celem ataku.

8. Ukrywanie transportu medycznego — standardy często nie działają. Konwencja genewska zabrania ataków na transport medyczny, ale w praktyce nie powstrzymuje to przeciwnika. Należy opancerzać i maskować transport.

‍

W czasie wojny tradycyjne zasady działania służb ratowniczych często nie sprawdzają się. Wiele standardów NATO może nie odpowiadać realiom współczesnej wojny na pełną skalę.

Jak rozmawiać z dziećmi o pierwszej pomocy i czego należy je nauczyć?

Nie jestem pedagogiem, ale mam doświadczenie w nauczaniu dzieci. Na kursy przyjmowano dzieci od 12 roku życia. Są one w stanie zrozumieć skomplikowane rzeczy i uczyć się szybciej, niż dorośli się tego spodziewają. Uczyłbym je udzielania pomocy prawie tak samo jak dorosłych, z filtrowaniem treści: nie pokazując ciężkich urazów ani amputacji, dobierając odpowiednio słowa. Dzisiejsze dzieci widziały i słyszały już wiele, grają w strzelanki, oglądają wiadomości, dlatego mogą przyswoić podstawową wiedzę z zakresu pierwszej pomocy.

Co osoba, która przeszła szkolenie, powinna zapamiętać na zawsze?

Najważniejsze — bezpieczeństwo osobiste zawsze na pierwszym miejscu. Nie próbuj ratować kogoś, jeśli ryzykujesz sam: nie wchodź do płonącego domu, nie biegnij pod ostrzał, nie ratuj zwierzęcia, jeśli jest to niebezpieczne.

Po drugie, środki pierwszej pomocy powinny być zawsze pod ręką. Nawet jeśli wydaje się, że „to mnie nie dotyczy”, sytuacje bywają nieprzewidywalne. Wszyscy ludzie, którzy zginęli, nie planowali tego; kierowcy uczestniczący w wypadkach drogowych nie wyjeżdżają z myślą „dzisiaj zdarzy się wypadek”. Dlatego apteczka i wysokiej jakości środki pierwszej pomocy powinny być zawsze przy tobie, podobnie jak gaśnica w mieszkaniu.

Częściowo motywacją ludzi do nauki jest strach. Kiedy lecą rakiety, myślą: „Mogę umrzeć” lub „Ktoś obok może zginąć”. W tym momencie ludzie aktywizują się — dzwonią, piszą, interesują się szkoleniami. Jednocześnie w ostatnim czasie popyt znacznie spadł. Ludzie przyzwyczaili się do ciągłych ostrzałów. Wiadomości o rannych lub zabitych nie mają już tak dużego wpływu na społeczeństwo. Strach nie działa tak jak wcześniej.

Jeszcze jedna kwestia: wiele osób po jednym szkoleniu uważa, że „wszystko już opanowało” i nie potrzebuje ponownego szkolenia. To błędne przekonanie — umiejętności szybko się zapomina, dlatego regularne powtarzanie szkoleń pozostaje niezwykle ważne. Możesz wiedzieć wszystko o technice boksu, ale jeśli wejdziesz na ring bez praktyki — dostaniesz w twarz. Tak samo jest z pomocą przedmedyczną. Mam duże doświadczenie w nauczaniu i widzę, że nawet ci, którzy byli na kursach rok lub dwa lata temu, często mylą najważniejsze rzeczy.

Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) to grupa wirusów, które mogą prowadzić do niebezpiecznych chorób - od brodawek narządów płciowych po raka. Możesz zarazić się głównie poprzez kontakt seksualny, choroba może mieć ukrytą formę, a czasami w niesprzyjających warunkach nagle objawia się poważną chorobą.

W Polsce w obrębie państwowy program szczepień przeciwko HPVDwie szczepionki są dostępne za darmo: dwuwartościowy Cervarix i dziewięciowalentny Gardasil 9. Szczepienie przeprowadza się w dwóch etapach w odstępie między dawkami 6-12 miesięcy. Bezpłatne szczepienia są dostępne dla dzieci w wieku od 9 do 14 lat włącznie. Jeśli nastolatek otrzymał pierwszą dawkę szczepionki przed ukończeniem 14 roku życia, druga dawka jest również bezpłatna. Ukraińskie dzieci ze statusem UKR mogą również skorzystać z bezpłatnych szczepień.

Jak zapisać dziecko na szczepienie HPV/HPV?

• Można to zrobić w dowolnej klinice lub szpitalu Podstawowej Opieki Zdrowotnej (POZ) za pośrednictwem terapeuty rodzinnego;

• ODSubskrybuj onlineza pośrednictwem konta pacjenta;

• Zarejestruj się za pośrednictwem aplikacji MojeIKP.

Dlaczego ważne jest, aby szczepić dzieci tak wcześnie, jak to możliwe?

Ginekolog Ekaterina Sokol twierdzi, że najskuteczniejsze szczepienie jest przed rozpoczęciem życia seksualnego, ponieważ wirus ten pojawia się wkrótce po jego wystąpieniu.

„Jeden i ten sam typ HPV może być zakażony kilka razy w ciągu życia” - mówi lekarz. „Dlatego szczepienie jest wskazane nawet dla kobiet, u których zdiagnozowano już HPV i które są leczone z powodu przedrakowych zmian szyjki macicy. Szczepienie w tym przypadku zmniejszy ryzyko nawrotu. Ale jeśli dana osoba nie rozpoczęła jeszcze życia seksualnego, szczepienie będzie dla niego najskuteczniejsze”.

Czy konieczne jest szczepienie chłopców?

Chociaż mężczyźni nie cierpią na raka szyjki macicy, alesą aktywnymi nosicielami wirusa. Dlatego pokazano im również szczepienia, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się wirusa. Nowotwory złośliwe i choroby związane z zakażeniem HPV u mężczyzn obejmują raka prącia, odbytu, raka płaskonabłonkowego jamy ustnej, gardła, krtani, migdałków i zatok przynosowych, a także brodawki narządów płciowych (brodawki). Temu wszystkiemu można zapobiec poprzez szczepienia.

Ile kosztuje szczepienie przeciwko HPV w Warszawie dla dorosłych i młodzieży powyżej 15 roku życia?

W prywatnych klinikach jedna dawka szczepionki Gardasil 9 kosztuje około 760 zł (w tym konsultacja lekarska). W niektórych regionach Polski (musisz zapytać, czy dotyczy to Twojej kliniki) bezpłatne szczepienia są również dostępne dla osób w wieku 15-25 lat w ramach programów finansowanych przez władze lokalne.

Dla osób powyżej 15 lat wymagane są 3 dawki szczepionki: drugą wstrzykuje się 2 miesiące po pierwszej, a trzecia wstrzykuje się 6 miesięcy po niej.

Według badań ochrona trwa dłużej niż 10 lat. Specjalne przygotowanie przed szczepieniem nie jest wymagane. Następnie mogą wystąpić działania niepożądane: ból w miejscu wstrzyknięcia, zaczerwienienie, obrzęk, ból głowy, gorączka, zmęczenie, nudności, a nawet zawroty głowy. Objawy są w większości łagodne i szybko ustępują.

„Domek u Sióstr”: magia tradycyjnych potraw

ul. Grójecka 186, Lokal 12

Na warszawskiej Ochocie, wśród starych kamienic i zielonych zaułków, działa ukraińska restauracja Domek u Sióstr. W Warszawie rodzina najpierw otworzyła lokal U Sióstr (ul. Złota 63A), a później – Domek u Sióstr.
— Mama odeszła dwa lata temu, ale jej duch jest obecny we wszystkim, co robimy – opowiada Nina. – Ciocia nadal z nami pracuje – jest naszą muzą i główną strateżką. W nasz rodzinny biznes zaangażowanych jest kilka pokoleń: kuzyn, dzieci ciotki, moja siostra Tania. Każdy ma swoją rolę i odpowiedzialność.

Barszcz gotujemy według przepisu mojej babci Niny, pierwszej kucharki w rodzinie. To ona zaczęła gotować jeszcze zanim powstała restauracja – miała tylko stragan pod morelowym drzewem.

Pewnego razu gość spróbował jej barszczu i powiedział: „Ożenię się z tą, która to ugotowała!”. Wyprowadziliśmy babcię – starszą, siwą – i wszyscy się śmiali. Ale to pokazuje, że w prostych rzeczach kryje się magia.

Jedzenie tutaj nie tylko pobudza apetyt, ale też budzi nostalgię za Ukrainą. Słonina z czosnkiem, domowy chleb, kompot z suszu, barszcz ze śmietaną, pierogi z różnymi nadzieniami – także z wiśniami. W lokalu pachnie drewnem i pieczywem.
– Dla wszystkich gości w prezencie dajemy domowy chleb i słoninę. Pierogi lepimy same, a większość potraw przygotowujemy według rodzinnych receptur – mówi Nina.

Dawniej produkty przywozili z Ukrainy, chowając słoninę pod siedzeniami w samochodzie. Teraz jest łatwiej – pojawiły się ukraińskie sklepy.

– Ręczniki, hafty, elementy dekoracyjne – to nasze, z domu. To ważne, żeby atmosfera była szczera, nie udawana – tłumaczy Nina.

Restauracja ma kilka sal, w tym bankietową, gdzie odbywają się wesela, chrzciny i urodziny – klasyczne ukraińskie biesiady z mnóstwem potraw.
– Uczymy nasz zespół przede wszystkim ciepła. Chcemy tworzyć domową atmosferę dla Ukraińców i pokazywać Ukrainę innym. Nawet jeśli ktoś nigdy jej nie zobaczy, powinien zapamiętać naszą gościnność.

Ceny: barszcz z pampuškami – 31,90 zł, kaczka w wiśniowo-winnym sosie z puree ziemniaczanym – 43 zł, sałatka z rukolą i awokado – 32,90 zł, pierogi – 39,90 zł, tort kijowski (tu zasługuje na osobny poemat) i napoleonka – 28,90 zł.

Restauracja galicyjska Willa Biała: urok willi i tradycji

ul. Ludwika Narbutta 10

Willa Biała została zbudowana w 1933 roku i do dziś zachowała oryginalny układ pomieszczeń, drewnianą podłogę i ducha przeszłości. Mieszkał tu architekt Feliks Sedlanowski z żoną Inną Cejz, nauczycielką z Galicji. Gdy Inna ciężko zachorowała, Feliks pocieszał ją gotując – barszcz, pierogi, pieczone ziemniaki – potrawy, które przypominały jej dom. Te aromaty przywracały ją do życia.

Z czasem wspólne kolacje stały się rodzinną tradycją. Po wojnie i zmianie właścicieli willa zamieniła się w restaurację Kanapa, a dziś nosi nazwę Willa Biała. Obecni właściciele dbają o zachowanie ducha tego domu.

Restauracja ma kilka sal, w tym bankietową, w której odbywają się wesela, chrzciny i urodziny – klasyczne ukraińskie uczty z mnóstwem potraw.

W naszym zespole najważniejsza jest serdeczność. Chcemy, by każdy gość poczuł się tu jak w domu. Dla Ukraińców to często kawałek ojczyzny, a dla innych – możliwość poznania jej ducha i smaku - mówi Wira Szportak, dyrektorka Willi Białej z 16-letnim doświadczeniem w gastronomii.

Menu to odważna interpretacja kuchni galicyjskiej, łączącej wpływy polskie, ukraińskie, węgierskie, żydowskie i austriackie.

‍
— Nie rekonstruujemy przepisów, bawimy się nimi. Wyobrażamy sobie, jak wyglądałaby współczesna kuchnia galicyjska. Jedzeniem leczy się rany i świętuje najważniejsze chwile – a my chcemy zaskakiwać i inspirować – mówi Wira.

Menu zmienia się co najmniej dwa razy do roku. – Przed każdym nowym sezonem drżymy: a co, jeśli przesadziliśmy? A może nie zasmakuje? Na jedno ze świąt powiązaliśmy każdą potrawę z literackim bohaterem lub poetą. Chcemy zaskakiwać, ale nie przestraszyć – tłumaczy.

Pierogi z królikiem w sosie beszamelowym (65 zł), tort Sachera z żurawinowym dżemem i mąką migdałową (42 zł), barszcz (50 zł) – aromatyczny i pięknie podany. – Nasza Willa Biała to wciąż młode miejsce, ale już o sobie przypomniała. Gramy w długą. W pracy panuje szczególna etyka: szacunek dla wszystkich, bez krzyków i pretensji. Chcemy, żeby ludzie tu wracali – podsumowuje Wira.

Zamówiłam pierogi z królikiem w sosie beszamelowym (65 zł), aromatyczny barszcz (50 zł) — prawdziwy, o bogatym smaku i aromacie. A na deser był tort Sachera z żurawinową konfiturą i mąką migdałową (42 zł).

— Nasza Willa Biała jest jeszcze młoda, ale już zdążyła zaznaczyć swoją obecność. Myślimy długofalowo, nie o szybkim efekcie. Panuje tu szczególna etyka: szacunek dla wszystkich, niezależnie od stanowiska. U nas nikt nie podnosi głosu, nie pogania – rozmawiamy ze sobą z szacunkiem. Chcemy, żeby do tego miejsca chciało się wracać – podsumowuje Wira.

„Mimosa Brooklyn Pizza”: dynamiczne miejsce w sercu stolicy

‍ul. Chmielna 28

W patio Mimosa Brooklyn Pizza rośnie kijowski kasztan – symbol tej pizzerii, otwartej przez ukraińskich restauratorów Dmytra i Ołeksija.
— Obejrzeliśmy ponad 70 lokalizacji, zanim zdecydowaliśmy się na tę. Przez ponad 20 lat działała tu inna restauracja – to miejsce ma szczególną energię – mówi współwłaściciel Dmytro Belmeha.

Lokal zajmuje trzy piętra pięciokondygnacyjnej kamienicy, ma pięć przestronnych sal na 240 osób, a w planach są kolejne dwa poziomy. Na każdym piętrze panuje inna atmosfera – można po prostu zjeść lub spędzić wieczór z bliskimi. Jest też letni taras.

Pizza w stylu brooklyńskim to cienkie ciasto, puszyste i chrupiące brzegi, 72-godzinna fermentacja i koniecznie pieczona w opalany drewnem. Ceny 40–50 zł.
W menu także dania śródziemnomorskie, makarony, tarty, przystawki. Sibas z sosem beurre monté i brokułami (62 zł), sałatka z halloumi, suszoną wiśnią i pistacjami (38 zł).
— Przeszedłem drogę od kelnera, kucharza, barmana – do właściciela. To ukształtowało mój styl: szacunek, przejrzystość, dobra organizacja. Codziennie nowi ludzie i nowe wyzwania – opowiada Dmytro.

„Czarnomorka”: ostrygi dla każdego

‍ul. Nowy Świat 49, a także ul. Hoża 43/49, ul. Grzybowska 9

„Nakarmić cały świat pyszną rybą” – to filozofia Czarnomorki. W Warszawie działa już kilka lokali tej sieci, są też we Wrocławiu i Poznaniu – a kolejne w drodze.

Ostrygi z własnego basenu, czarnomorska kefal, ośmiornice, krewetki, kalmary, ryby słodkowodne i morskie – a przy tym w środku prawie nie pachnie rybą. Forszmak, spaghetti i risotto z owocami morza, szakszuka z małżami, zielony barszcz z makrelą, rybna zupa – prawdziwy raj dla miłośników ryb.
— W Warszawie jest wiele restauracji specjalizujących się w owocach morza, ale my jesteśmy inni – mówi Natalia Lysiuk, dyrektorka polskich lokali. – Bardziej demokratyczni. Łączymy styl premium z codziennym luzem. Chcemy, żeby każdy mógł tu wpaść bez okazji. Nasza polityka cenowa jest elastyczna.

Codziennie obowiązują tu tematyczne promocje – na krewetki, ostrygi, kalmary. Warto spróbować baby kalmarów (32 zł) i popić je prosecco z beczki.

Zdjęcia: archiwum restauracji i Oksana Schyrba, kolaże Sestry

Wielkanoc w 2026 roku — kiedy wypada?

W 2026 roku katolicy będą świętować Wielkanoc 5 kwietnia, natomiast prawosławni i grekokatolicy — 12 kwietnia. Różnica między terminami wynosi tydzień.

Dni wolne od pracy:

Polska: 5 i 6 kwietnia (niedziela i Poniedziałek Wielkanocny).

Niemcy: 3, 5 i 6 kwietnia (Wielki Piątek, Niedziela Wielkanocna i Poniedziałek Wielkanocny).

Ze względu na obowiązujący stan wojenny na Ukrainie świąteczna niedziela 12 kwietnia nie zostanie przeniesiona na poniedziałek.

Wielkanoc 2027 i 2028 — daty dla katolików i prawosławnych

W 2027 i 2028 roku terminy świąt wielkanocnych w tradycji zachodniej i wschodniej będą się różnić.

2027 rok — katolicy: 28 marca; prawosławni: 2 maja.

2028 rok — wszyscy chrześcijanie: 16 kwietnia (wspólna data Wielkanocy).

Kalendarz wielkanocny w Polsce 2026

Tłusty czwartek — 12 lutego 2026

Popielcowa Środa (początek Wielkiego Postu) — 18 lutego 2026

Niedziela Palmowa — 29 marca 2026

Wielki Czwartek — 2 kwietnia

Wielki Piątek — 3 kwietnia

Wielka Sobota — 4 kwietnia

Wielkanoc — 5 kwietnia 2026

Poniedziałek Wielkanocny (lany poniedziałek/Śmigus-Dyngus) — 6 kwietnia

Wniebowstąpienie Pańskie — 17 maja 2026

Zesłanie Ducha Świętego (Pięćdziesiątnica) — 24 maja 2026

Boże Ciało — 4 czerwca 2026

Niedziela handlowa przed Wielkanocą w Polsce

Zgodnie z obowiązującymi przepisami niedziela bezpośrednio poprzedzająca Wielkanoc jest niedzielą handlową. W 2026 roku przypada ona 29 marca. Kolejna niedziela handlowa przypadnie 26 kwietnia 2026.

Kalendarz wielkanocny  w Ukrainie 2026

Zwiastowanie — 25 marca

Niedziela Palmowa — 29 marca

Sobota Łazarza — 4 kwietnia

Czysty Czwartek — 9 kwietnia

Wielki Piątek — 10 kwietnia

Wielka Sobota — 11 kwietnia

Wielkanoc 2026 na Ukrainie — 12 kwietnia

Jasny Tydzień (Świetlana Siedmica) — 13–19 kwietnia 2026

Radonica (dzień zaduszny, „prawody”) — 21 kwietnia 2026

Trójca (Zielone Świątki) — 24 maja

Wielki Post w 2026 roku rozpoczyna się 23 lutego, trwa 40 dni i kończy się świętem Wielkanocy.

Wśród filmów poruszających temat walki kobiet o swoje prawa jednym z najbardziej sugestywnych pozostaje „Opowieść podręcznej” (The Handmaid’s Tale) – ponure lustro przyszłości, w której wolność kobiet została systemowo zniszczona. Ten film jest fikcją – ale do jakiego stopnia? Margaret Atwood, autorka powieści, na której go oparto, wielokrotnie podkreślała, że jej antyutopia opiera się na prawdziwych historycznych okropnościach – od przymusowych porodów w Rumunii za czasów Ceau?escu, poprzez przemoc polityczną w Argentynie – aż po współczesne represje wobec kobiet w Afganistanie.

Jednak dzisiaj mówimy o historiach konkretnych kobiet, które nie tylko wyobrażały sobie wolność, ale odważnie o nią walczyły. W tym zestawieniu znajdziecie filmy oparte na autentycznych wydarzeniach. To opowieści o buntowniczkach, które rzuciły wyzwanie systemowi, o bohaterkach, które nie milczały w obliczu niesprawiedliwości. Każdy z tych filmów to nie tylko fascynująca fabuła, lecz także przypomnienie: wasz dzisiejszy wybór, głos i prawa zostały okupione ich odwagą.

One już zrobiły krok. A Ty?

1. „Droga Glorii” (The Glorias, 2020)

To gotowy podręcznik historii feminizmu, a także inspirująca opowieść o tym, jak kobieta może zmienić bieg historii.

Film jest biograficznym dramatem o życiu Glorii Steinem, legendarnej feministki, dziennikarki i aktywistki. Pokazuje jej drogę – od dzieciństwa naznaczonego seksizmem, przez walkę o prawa kobiet w latach 60. i 80. XX wieku, aż po współczesny aktywizm. W roli głównej występuje Julianne Moore, a sceny z jej przemówieniami są prawdziwą duchową ucztą. Film jest pełen energii walki i aktualnych idei. Po jego obejrzeniu masz ochotę stworzyć własny ruch feministyczny.

2. „Służące” (The Help, 2011)

Historia o kobiecej solidarności w realiach segregacji rasowej w USA. Dlaczego warto poznać ją właśnie teraz? Bo pokazuje, do czego zdolne są kobiety, gdy się zjednoczą, współczują i myślą kreatywnie.

Tamtym kobietom, ciemnoskórym służącym z południa Stanów Zjednoczonych lat 60., nie wolno było siedzieć przy jednym stole z „panami”, korzystać ze wspólnej toalety i tych samych sztućców, choć to właśnie one opiekowały się białymi dziećmi, karmiły je i ocierały im łzy.

Odważna blondynka Skeeter postanawia jednak napisać szczerą książkę o tym, co kryje się za zamkniętymi drzwiami amerykańskich domów. Ona i ciemnoskóra gospodyni Aibileen będą musiały zaryzykować wszystko. W walce o równouprawnienie Skeeter może stracić przyjaciółki, miłość i status społeczny, a Aibileen – życie.

3. „Oskarżeni” (The Accused, 1988)

Poruszający dramat o kobiecie, która przeżyła zbiorowy gwałt i upokorzenie w czasach gdy takie przestępstwo wywoływało u wielu mężczyzn jedynie szyderczy uśmiech. Jednak Sara znalazła w sobie siłę, by się pozbierać i walczyć. Przestępcom wymierzono śmieszną karę za chuligaństwo, ponieważ ich adwokaci twierdzili, że to ofiara sprowokowała mężczyzn.

Tyle że prokuratorem w tej sprawie też jest kobieta, na dodatek osoba empatyczna i pryncypialna. Wspiera Sarę i razem udaje im się przekonać ławników, że gwałciciele zasługują na surową karę. Sara staje się symbolem walki z praktyką obwiniania i piętnowania ofiar męskiej przemocy.

4. „Gdyby ściany mogły mówić” (If These Walls Could Talk, 1996)

Telewizyjny dramat złożony z trzech nowel, które pokazują losy trzech kobiet w różnych momentach amerykańskiej historii (lata 50., 70. i 90.), stających w obliczu niechcianej ciąży i decydujących się na aborcję.

Ten film uświadamia, jak bardzo zmieniało się podejście społeczeństwa i władzy do aborcji – od całkowitego jej zakazu po legalizację. Porusza kwestię walki z uprzedzeniami moralnymi i prawem kobiet do wyboru. Pokazuje również wpływ prawa na życie ludzi i osamotnienie kobiet w sytuacjach granicznych.

Dlaczego to film aktualny? Obecnie w Polsce, ale także w Stanach Zjednoczonych, gdzie wiele stanów ponownie ograniczyło aborcję, ta historia nabiera nowego znaczenia. Bo uświadamia nam, że walka kobiet nigdy się nie kończy, a prawa, które sobie wywalczyły, znowu mogą zostać im odebrane.

5. „Kwiat pustyni” (Desert Flower, 2009)

Biograficzna historia Waris Dirie z Somalii, która jako trzyletnia dziewczynka została poddana obrzezaniu, a w wieku 13 lat uciekła z domu przed przymusowym małżeństwem. Dziewczynka samotnie przemierza pustynię, dociera do Mogadiszu, a stamtąd przenosi się do Londynu. W wielkim mieście dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności udaje się jej zostać topową modelką. Jednak przeszłość nie daje jej spokoju, więc zostaje ambasadorką ONZ walczącą przeciwko obrzezaniu kobiet. Opowiada światu o barbarzyńskości i szkodliwości tej praktyki, pisze książkę i zakłada własną fundację.

6. „Sufrażystka” (Suffragette, 2015)

Film o walce o prawa wyborcze, które kobiety w wielu krajach europejskich uzyskały sto lat temu.

Początkowo próbowały przekonać mężczyzn do przyznania im prawa głosu pokojowymi metodami. Gdy zrozumiały, że to nie działa, zaczęły stosować bardziej radykalne metody. Uczestniczki ruchu sufrażystek organizowały zamieszki, trafiały do więzień, gdzie odmawiały przyjmowania posiłków, przerywały publiczne wystąpienia polityków, organizowały masowe wiece, wzywając do walki o swoje prawa, nawet jeśli groziło to utratą życia. Doświadczenia głównej bohaterki pokazują, przez co musiały przejść Angielki, by w końcu uznano, że nie są gorsze od mężczyzn.

7. „Wielkie oczy” (Big Eyes, 2014)

Film Tima Burtona o tym jak Margaret Keane, utalentowana, ale nieśmiała artystka, wpada w pułapkę norm społecznych lat 50. i 60. Mąż Margaret, Walter – charyzmatyczny, lecz ze skłonnościami do manipulacji – przywłaszcza sobie jej obrazy, przekonując świat, że to on jest autorem kultowych dzieł z postaciami o wielkich oczach.

Margaret jest w nieciekawej sytuacji, uzależniona od Waltera finansowo i emocjonalnie – ponieważ społeczeństwo tamtych czasów nie traktuje poważnie kobiet artystek. Musi milczeć, patrząc, jak jej twórczość przynosi sławę i pieniądze innej osobie. Nawet gdy styl „big eyes” staje się już światowym fenomenem, ona wciąż pozostaje w cieniu.

Na szczęście mąż bohaterki popełnia szereg błędów, po których Margaret budzi się i zaczyna działać, decydując się na ujawnienie prawdy. To już nie jest tylko walka o prawo do własnej twórczości. To bunt przeciwko systemowi, który poniża kobiety.

8. „Daleka północ” (North Country, 2005)

Dramat o górniczce, która wystąpiła przeciwko seksizmowi i molestowaniu seksualnemu w miejscu pracy, ze świetną rolą Charlize Theron.

W latach 70. Josey Aimes, młoda matka dwójki dzieci, ucieka od męża, który ją bije, i wraca do rodziców w Minnesocie. Trudno jej znaleźć dobrze płatną pracę, więc zatrudnia się w kopalni. Jednak tam, podobnie jak inne górniczki, spotyka się z molestowaniem seksualnym i przemocą mężczyzn, którzy uważają, że dla kobiet nie ma miejsca na kopalni.

Zbuntowana Josey wszczyna postępowanie sądowe przeciwko firmie wydobywczej. Film oparty jest na pierwszej w historii zbiorowej sprawie sądowej o molestowanie seksualne, znanej jako „Sprawa Jenson przeciwko Eveleth Taconite Co.”.

Letnie zajęcia dla dzieci w Warszawie: ‍

1. G City Targówek: warsztaty przez cały lipiec

Cena: bezpłatnie

Adres: ul. Głęboka 15

Do 31 lipca G City Targówek zamienia się w letnią strefę darmowych przygód dla dzieci. Od poniedziałku do soboty, w godzinach 12:00–16:00, centrum handlowe zaprasza najmłodszych na tematyczne warsztaty. Od rysunku po budowanie pojazdów i robotów z klocków – co tydzień coś nowego i ciekawego! Dodatkowo na dzieci czekają atrakcyjne niespodzianki i interaktywne atrakcje.

W poniedziałki i wtorki odbywają się zajęcia plastyczne, podczas których dzieci uczą się różnych technik rysunku. W środy i czwartki powstaną konstrukcje z ogromnych miękkich klocków. Piątki i soboty to czas robotyki – pod okiem instruktorów dzieci budują własne konstrukcje i poznają podstawy działania prostych maszyn i robotów.

Codziennie dostępna jest też interaktywna atrakcja Knoocker, która łączy aktywność fizyczną z grami multimedialnymi. Dzieci rzucają piłkami do celu na interaktywnym ekranie – to świetna zabawa rozwijająca koordynację i refleks.

2.Park Wodny Zalesie z pirackim statkiem pod Warszawą

Adres:ul. Wczasowa 1

05-540 Zalesie Górne

Cena: 45-55 PLN

Ten odkryty park wodny znajduje się niedaleko Piaseczna i działa do 31 sierpnia. To świetne miejsce na rodzinny wypoczynek, zwłaszcza jeśli nie przepadacie za tłumami. Znajdziecie tu basen o głębokości 145 cm oraz wodny plac zabaw dla dzieci (głębokość 45 cm). Są też trzy duże zjeżdżalnie dla starszych dzieci i dorosłych (wzrost od 140 cm). Cały kompleks ma piracki klimat – w tym statek piracki, a często odbywają się tu imprezy z pianą i muzyką na żywo.

3. Letni plac zabaw

Cena: 20-150 PLN

Adres: Słopsk, Góralska 14 (dojazd z Warszawy trasą S8 w kierunku Białegostoku, zjazd na miejscowość Niegów)

Około 50 km od Warszawy, w miejscowości Słopsk, znajduje się Summer Playground. To nie tylko szeroka, piaszczysta plaża, ale pełnowartościowe miejsce do rodzinnego wypoczynku z dobrze rozwiniętą infrastrukturą. Na 2,5-hektarowej przestrzeni znajdziesz plaże, wodny tor przeszkód, strefę zabaw dla dzieci, strefę gastronomiczną oraz wiele nowoczesnych atrakcji wodnych i plażowych — zarówno płatnych, jak i darmowych.

W ofercie są m.in.: siatkówka plażowa, tenis stołowy, skimboarding, flyboarding, deski SUP, wodna strefa przeszkód, wakeboard, aquazorbing. Dla najmłodszych jest bezpieczny i dobrze wyposażony plac zabaw. W sezonie 2025 park czynny jest w piątki, soboty i niedziele.

4. Park Bajka z wodną strefą

Cena: bezpłatnie

Adres: Kardynała Stefana Wyszyńskiego 10, Błonie

Park Bajka to 2600 m² przestrzeni do zabawy i wypoczynku. Jest podzielony na strefy aktywne i spokojniejsze, a jego centralnym punktem jest wodny plac zabaw z fontannami i zjeżdżalniami. Dzieci mogą korzystać z wielu różnorodnych atrakcji: dużego parku linowego, „świata krzywych luster” i wielu innych.

Co tu znajdziesz:

• fontanny-wulkany z kolorowym oświetleniem LED do wodnych zabaw
• stoły do tenisa stołowego
• piłkarzyki
• siłownia plenerowa
• uliczne instrumenty muzyczne
• plac zabaw w kształcie sterowca dla starszych dzieci
• plaża
• ścianka wspinaczkowa
• strefa piknikowa z leżakami
• szachy i stoły szachowe

To idealne miejsce na letni rodzinny wypad – za darmo i z mnóstwem atrakcji dla dzieci w różnym wieku.

5. Rodzinna Strefa Sportu przy Pałacu Kultury

Adres: Śródmieście, Pałac Kultury i Nauki

Cena: bezpłatnie

Rodzinna Strefa Sportu od ACTIVE WARSAW działa codziennie od 10:00 do 20:00 aż do 31 sierpnia. To nowa przestrzeń rekreacyjna w samym centrum miasta, która oferuje wiele sportowych atrakcji dla całych rodzin. Można pograć w koszykówkę na boisku z certyfikatem FIBA Olympics. Jest też rozbudowany tor przeszkód w stylu „Ninja” z pierścieniami, linami, platformami, siatkami, belkami i innymi wyzwaniami. Wszystko odbywa się pod okiem wykwalifikowanych instruktorów, co zapewnia bezpieczeństwo dla uczestników w każdym wieku.
Dodatkowo: ścianka wspinaczkowa, strefa dmuchanych atrakcji dla najmłodszych oraz wygodne leżaki dla rodziców. Idealne miejsce na aktywny i bezpłatny wypoczynek dla całej rodziny.

6. Dziecięce biblioteki  Warszawy: od książek po escape roomy i PlayStation

Biblioteki dziecięce w Warszawie to nie tylko książki – to też kreatywne zabawy, konkursy i nowoczesne przestrzenie.

W Bibliotece Komiksowo przy al. Solidarności dzieci mogą wziąć udział w grach typu escape room, warsztatach i wydarzeniach, które mają na celu zachęcanie do czytania w ciekawy sposób.

Księgarnia-klub „Badet” przy ul. Lentza 35a słynie z warsztatów i spotkań z autorami. Na miejscu znajduje się przytulna kawiarenka i kąciki do czytania, rysowania oraz grania w gry planszowe.

Mediateka MDM (ul. Marszałkowska 55/73) oferuje nie tylko książki, czasopisma, audiobooki i filmy, ale też przestrzeń do gier planszowych i... PlayStation. Jest tam też mała kuchnia, w której można coś podgrzać lub przygotować.

7. LuMo Rozwojowy Plac Zabaw: i letni dzienny obóz

Adres: Postępu 4, 02-676 Warszawa

Cena: od 50 do 1380 PLN

LuMo to duży, zadaszony plac zabaw z podziałem na strefy dla dzieci w wieku od 1 do 10 lat. Znajdziesz tam m.in. ogromną piaskownicę z piaskiem kinetycznym i tzw. „małpi las”, przez który dzieci przechodzą jak przez dżunglę — po drodze mogą spotkać np. wielką włochatą gąsienicę.
Dla dzieci w wieku 4–8 lat organizowane są tu letnie półkolonie, które obejmują warsztaty, wycieczki i kreatywne zajęcia. Koszt tygodniowego turnusu (5 dni) wynosi 1380 zł. Można też skorzystać z jednorazowych wejść — ceny zaczynają się od 50 zł.

Współczesny świat jest przesycony informacjami i rzeczami. Wiosenne rytuały oczyszczające są sposobem na powrót do prostoty, która przywraca wewnętrzny spokój. I dają nam poczucie kontroli. Kiedy sprzątamy dom przed nadejściem wiosny, podświadomie „oczyszczamy” nasz wewnętrzny świat. Gdy ktoś pozbywa się starych rzeczy, uwalnia się od starych trosk. To proces terapeutyczny, dający efekt podobny do pracy z psychologiem.

Jak to robią Szwedzi, a jak Japończycy

W Szwecji coraz większą popularnością cieszy się tzw. döstädning. To sprzątanie dla przyszłych pokoleń – „tak, jakby nie było jutra”. Chodzi o pozbywanie się swoich niepotrzebnych rzeczy, by nie obciążać nimi rodziny po swojej ewentualnej śmierci. I jeśli się nad tym zastanowić, ma to sens. W końcu gdy ktoś umiera, jego krewni muszą przebić się przez góry niepotrzebnych rzeczy, które po sobie pozostawił. Czasami znajdują wtedy pamiętniki, prywatne notatki, zdjęcia czy inne sekrety, których woleliby nie oglądać.

„Które z moich rzeczy mogą stać się ciężarem dla mojej rodziny, jeśli umrę?” – to zasada stojąca za szwedzkim zwyczajem sprzątania domu lub mieszkania. Co ciekawe, ten zwyczaj jest praktykowany nie tylko wśród osób starszych, ale także wśród młodych. Przypomina japońską metodę: „wyrzuć, czego nie potrzebujesz ”.

Japonka Marie Kondo to znana na świecie „guru porządkowania domu”. Jej główna zasada głosi, że warto trzymać tylko te rzeczy (w tym te w szafie), których używasz często i które sprawiają, że jesteś szczęśliwa. Precz z półkami wypełnionymi niczym niewyróżniającymi się szmatami i bibelotami! To pomaga między innymi oczyścić dom z energetycznego brudu.

Jeśli jakaś rzecz nie przynosi Ci radości, musisz jej podziękować i pozwolić jej odejść – twierdzi Japonka

Nawiasem mówiąc, takich rzeczy nie musisz wyrzucać – możesz je przekazać na cele charytatywne albo wymienić. Wrzuć rzeczy do kontenera, oddaj książki do biblioteki, a niepotrzebnych mebli i sprzętu AGD pozbądź się za pośrednictwem ogłoszenia online.

W dzisiejszym świecie gromadzimy nie tylko odpady materialne, ale także cyfrowe. Psychologowie zalecają więc cyfrowy detoks, czyli usuwanie niepotrzebnych plików, zdjęć i zrezygnowanie z subskrybowania toksycznych mediów. A także emocjonalny „upgrade”: sporządź listę tego, co odpuścisz sobie tej wiosny (urazów, lęków, starych nawyków itp.).

Wiosenne rytuały sprzątania w Ukrainie

W Ukrainie od dawna istnieje zwyczaj „wypędzania zimy” poprzez wielkie sprzątanie. Tu ludzie wierzą, że wszystkie złe rzeczy można usunąć z życia wraz ze śmieciami.

Wielki Czwartek to dzień wiosennych porządków. Dawniej już przed świtem chłopi sprzątali swoje stajnie, stodoły, podwórza i domy. W ogrodzie grabiło się zeszłoroczne liście na stos i podpalało je, „by oczyścić ziemię z mrozu, zimy, śmierci i złych duchów”.

Istnieje tu też przekonanie, że w Wielki Czwartek, zanim wzejdzie słońce, wrona zabiera swoje pisklętami z gniazda, by wykąpały się w rzece. Ktokolwiek więc wykąpie się przed nimi, będzie zdrowy przez cały rok

Zgodnie z wierzeniami chrześcijańskimi, wieczorem tego dnia Judasz zdradził Chrystusa. To dlatego wierzący chodzą w Wielki Czwartek do łaźni i saun. Chcą się oczyścić.

W kulturze ukraińskiej, podobnie jak w wielu innych, wiosenne porządki to nie tylko obowiązek domowy, ale także praktyka duchowa. Ma nie tylko znaczenie higieniczne, lecz także sakralne: chodzi o przygotowanie miejsca na nowe życie pełne nowej nadziei.

Nawiasem mówiąc, eko-akcje w rodzaju „Sprzątanie świata”, które są szeroko rozpowszechnione w Ukrainie i wielu europejskich miastach, polegające na zbieraniu na wiosnę śmieci w lasach i w pobliżu zbiorników wodnych, to jeden ze współczesnych przejawów starego zwyczaju wiosennego oczyszczania.

Tradycje przedświątecznych porządków w Polsce

Polska ma bogatą paletę wiosennych obrzędów oczyszczających, które łączą wierzenia przedchrześcijańskie z praktykami zakorzenionymi w katolicyzmie.

Na przykład topienie Marzanny to rytualne unicestwianie kukły przedstawiającej słowiańską boginię zimy i śmierci. I sposób odreagowania zimowej depresji.

Ludzie symbolicznie niszczą wszystko, co kojarzy im się z zimnem i ciemnością, by przygotować się psychicznie na nowy cykl

Wielkanocne porządki w Wielki Czwartek obejmują mycie okien, aby „światło mogło swobodnie wchodzić do domu”, wyrzucanie lub oddawanie starych ubrań (zwłaszcza tych, które od dawna nie były noszone), sprzątanie stodół, balkonów i pomieszczeń znajdujących się po stronie północnej. Bo jeśli w domu panuje bałagan, w duszy będzie chaos.

Rytuał lanego poniedziałku (śmigus-dyngus) to oczyszczenie wodą. W pierwszy poniedziałek po Wielkanocy chłopcy oblewają wodą dziewczęta na ulicach i placach. Woda w tym rytuale jest symbolem witalności. W starożytności wierzono, że dziewczyna oblana wodą będzie zdrowa i piękna. Dziś to już tylko zabawa, ale podczas niej śmiech i ruch wyzwalają życiodajne endorfiny.

Dlaczego po sprzątaniu czujemy się lepiej

Sprzątanie to dobry sposób na odzyskanie kontroli nad swoją przestrzenią. Niektóre okoliczności w życiu pozostają poza naszą kontrolą, co sprawia, że jesteśmy niespokojni. Mamy jednak moc, by uczynić przestrzeń wokół nas czystszą, zorganizować ją zgodnie z naszymi potrzebami – i pięknie.

Ponadto sprzątanie wymaga zastanowienia się, gdzie umieścić tę czy inną rzecz, jak zorganizować cały proces i przestrzeń wokół siebie. Sprzątanie to klasyczny przykład „wpływu tego, co na zewnątrz – na nasze wnętrze ”. Kiedy ktoś sprząta, czuje, że ma kontrolę nad swoim życiem, a to szczególnie ważne podczas wojny, kryzysu – i po ciężkiej zimie.

W Portugalii prawie nigdy nie jest zimno, ale może być trudno się przystosować, ponieważ w tym kraju nie ma większych różnic między porami roku. Zimą pada deszcz i nie ma śniegu. Latem temperatura przekracza 40 stopni, a na obszarach przybrzeżnych wieją silne wiatry znad Atlantyku. Zdarza się, że wychodzisz z domu w koszulce, bo jest gorąco, a późnym popołudniem musisz założyć kurtkę. Zimą w Portugalii nie ma mrozów, więc w domach i mieszkaniach nie ma kaloryferów. Do ogrzewania używa się klimatyzatorów, grzejników i kominków, co znacznie zwiększa koszty energii elektrycznej. W wielu mieszkaniach z powodu wilgoci jest pleśń.

O pracę tu niełatwo. Portugalskie firmy zazwyczaj zatrudniają lokalnych specjalistów. Cudzoziemcy są zatrudniani wtedy, kiedy nie ma miejscowego personelu. Najpopularniejsze zajęcia dla obcokrajowców wiążą się z pracą sezonową na farmach, w kawiarniach i restauracjach, w branży turystycznej i hotelarskiej.

Za to jeśli pracujesz online lub chcesz założyć własną firmę, ten kraj będzie dla Ciebie odpowiedni. Portugalia zajmuje 39. miejsce wśród 190 krajów objętych rankingiem Doing Business, jeśli chodzi o łatwość prowadzenia działalności gospodarczej, wyprzedzając pod tym względem Holandię, Węgry i Polskę. To dlatego, że państwo wspiera przedsiębiorców, którzy planują rozpocząć działalność gospodarczą lub zainwestować w już istniejącą firmę. Oferuje im ulgi podatkowe, a nawet perspektywę uzyskania pozwolenia na pobyt.

W rankingu Expat Insider pod względem bezpieczeństwa, jakości życia i przyjaznego klimatu Portugalia zajmuje 10. miejsce na 53 kraje.

Średnia długość życia w Portugalii wynosi 80 lat, częściowo dzięki dobremu systemowi opieki zdrowotnej. Bezpłatnym leczeniem objęte są dzieci, kobiety w ciąży, emeryci oraz ci obywatele, którzy odprowadzają składki na fundusz ubezpieczeń społecznych.

Ceny

Koszty życia w Portugalii są wyższe niż w Ukrainie, ale niższe niż w sąsiednich krajach europejskich. Artykuły spożywcze, odzież i jedzenie w restauracjach są o 20% tańsze niż w sąsiedniej Hiszpanii. Miesięczne wydatki na osobę wynoszą tu średnio 600-700 euro. Mieszkanie z jedną sypialnią w Lizbonie lub Porto można wynająć za 650-1500 euro miesięcznie, a z dwiema sypialniami kosztuje do 3000 euro.

Szanse na obywatelstwo

Cudzoziemcy z zezwoleniem na pobyt mogą ubiegać się o obywatelstwo po pięciu latach legalnego pobytu w tym kraju. Po zmianach wprowadzonych w 2024 r. odliczanie rozpoczyna się od momentu złożenia wniosku o zezwolenie na pobyt.

Edukacja

Edukacja jest tutaj na dość wysokim poziomie, nauczyciele są przyjaźni wobec dzieci i dbają o dobre warunki do nauki. Istnieją szkoły prywatne i publiczne, dobrze rozwinięta jest edukacja włączająca. Jest w czym przebierać.

Jeśli chodzi o uniwersytety, to w 2024 r. uniwersytet w Porto znalazł się wśród 300 najlepszych na świecie według QS World University Ranking. Koszt studiów na portugalskich uniwersytetach wynosi około 3-4 tysięcy euro rocznie.

Doświadczenia Ukrainki, która przeprowadziła się z Polski

– Odkąd przeprowadziliśmy się do Portugalii, minęło nieco ponad sześć miesięcy – mówi Olga Stadniuk. – Czy ten kraj mi się podoba? Tak i nie. Po pierwsze, wynajęcie domu jest tu teraz bardzo drogie. W małym mieście całkowicie puste mieszkanie po „babcinym remoncie”, bez mebli, ogrzewania i klimatyzacji, kosztuje od 700 euro miesięcznie. Im lepsza lokalizacja i warunki, tym drożej. W Lizbonie wynajem zwykłego dwupokojowego mieszkania w dobrym stanie może kosztować 2-3 tysiące euro – tyle że większość mieszkań, nawet tych drogich, jest w zimie zimna i wilgotna.

Oto główne wady i zalety mieszkania w Portugalii – według Olgi:

Wady

1. Biurokracja. Papierkowa robota to duże wyzwanie. Wszędzie w Europie są z tym problemy, ale tutaj trudno się zarejestrować nawet w celu złożenia dokumentów. Są ludzie, którzy pomagają z tym za pieniądze, ale koszt takiej usługi może sięgać 1,5 tys. euro.

2. Ubóstwo. Portugalia nie jest bogatym krajem – i to się czuje. Wiele budynków jest opuszczonych. Nasz Setúbal [satelickie miasto Lizbony – red.] ma słabą infrastrukturę, jest bardzo mało placów zabaw. Bez samochodu będzie ciężko.

3. Specyficzny klimat. Chociaż jest wiele słonecznych dni, a temperatura rzadko spada poniżej 10 stopni, długotrwałe deszcze przez kilka tygodni i huragany są męczące.

4. Zimny ocean. Obecność oceanu jest niewątpliwie plusem, ale latem temperatura wody nie wzrasta powyżej 19-20 stopni. A kiedy uświadomisz sobie, że połowa Portugalii została kiedyś zmyta przez tsunami, robi się trochę przerażająco.

5. Brak usług. Europa generalnie ma problemy z usługami i Portugalia nie jest tu wyjątkiem. Tu nikt nie spieszy z pracą. Na przykład możesz czekać kilka tygodni, aż serwisant przyjdzie i wykona drobne naprawy. Poza tym nawet jeśli już się umówisz na spotkanie, nie ma pewności, że przyjdzie. Tutejszy kurier nigdy nie zadzwoni przed dostawą, nie będzie też z nim żadnego kontaktu. W porze lunchu kawiarnie i restauracje są zamknięte. Tyle dobrze, że w niedziele sklepy działają.

Zalety

1. Ludzie. Są naprawdę przyjaźni i dobrze traktują migrantów. I kochają dzieci.

Często podchodzą do mnie na ulicy, uśmiechają się, przepuszczają mnie w kolejkach, a szkole nie krzyczą. No i na drogach prawie nikt nie trąbi.

2. Piękna przyroda, szczególnie ocean i plaże, których jest tu naprawdę wiele.

3. Kultura i historia. W Portugalii jest wiele zamków, muzeów i miejsc historycznych. Zawsze jest się gdzie wybrać w weekend.

4. Mnóstwo świeżych ryb i owoców morza.

5. Dużo słońca i wiele słonecznych dni, zwłaszcza w porównaniu z Polską. Kiedy świeci słońce, depresja natychmiast znika.

6. Szkoły. To prawdopodobnie jeden z głównych powodów, dla których się tu przeprowadziliśmy. Szkoła i nauczyciele są świetni.

O doświadczeniach związanych z przeprowadzką do Hiszpanii możesz przeczytać tutaj.

Gdzie dać stare ubrania i buty w Polsce:

1. Zostaw w kontenerze charytatywnym

Każdy w Polsce widział punkt zbiórki.

Należą one do Czerwonego Krzyża i znajdują się we wszystkich 16 województwach. Można tu zostawić rzeczy w każdym stanie, ponieważ część z nich jest poddawana recyklingowi, a część sprzedawana lub rozdawana potrzebującym. Dochód ze sprzedaży zebranych przedmiotów również przeznaczany jest na wsparcie projektów pomocy potrzebującym.

Najpierw wszystkie rzeczy są wysyłane do sortowni. Najlepsze ubrania, które nadal nadają się do użytku, są zazwyczaj wysyłane do sklepów Second Hand lub trafiają bezpośrednio do potrzebujących. Zazwyczaj około 70% przedmiotów pozostawionych w kontenerach Czerwonego Krzyża jest poddawanych recyklingowi i nadaje się do dalszego użytku. Ale nawet za recykling takich starych rzeczy organizacja charytatywna otrzymuje fundusze, które są wykorzystywane do pomocy dzieciom z ubogich rodzin, wdrażania różnych projektów edukacyjnych, wspierania chorych lub zapewniania opieki medycznej w nagłych wypadkach. Tak więc w każdym przypadku stare ubrania będą przydatne.

Oprócz pojemników Czerwonego Krzyża w Polsce znajdują się również zielone pojemniki Fundacji Mam Marzenie. Pozostawione w nich ubrania są sprzedawane, a pieniądze przeznaczane na spełnianie marzeń ciężko chorych dzieci.

Na pojemnikach charytatywnych zazwyczaj znajdują się dane kontaktowe, dzięki którym można sprawdzić informacje na stronie internetowej lub zgłosić, jeśli pojemnik jest pełny, brudny lub uszkodzony. Wszystkie informacje na temat recyklingu odzieży, a także adresy pojemników Czerwonego Krzyża można znaleźć tutaj.

Należy pamiętać, że w Polsce istnieją również nieoznakowane pojemniki do zbiórki. Zazwyczaj są one ustawiane przez przedstawicieli lokalnych lub spółdzielni mieszkaniowych, a ubrania w dobrym stanie są sortowane lub sprzedawane, natomiast zepsute stare ubrania są wyrzucane do śmieci lub palone. Nie oddaje się ich do recyklingu. Nie jest to zbyt dobry sposób na pozbycie się starych rzeczy, ponieważ szkodzi środowisku, więc lepiej zostawić ubrania i tekstylia w pojemnikach dużych organizacji charytatywnych. Pamiętaj również, aby wyprać ubrania lub tekstylia przed wrzuceniem ich do kosza. Rzeczy mogą być stare, ale muszą być czyste.

2. Ubrania Do Oddania w Westfield Arkadia

Są to nowe kontenery na rzeczy, ale nie na ulicy. Wymagania dotyczące rzeczy są tutaj bardziej rygorystyczne i można zostawić tylko to, co nadal nadaje się do dalszego użytku. Przyjmowana jest bielizna, ubrania i buty. Firma sprzedaje ubrania na cele charytatywne od 2018 roku.

Adresy punktów:

Warszawa: Westfield Arkadia
Gdynia: Centrum Nauki Experyment, Aleja Zwycięstwa 96/98
Wrocław: na osiedlu Olimpia Port przy ul. Marco Polo
‍Kraków:Centrum handlowe Bonarka przy ul. Henryka Kamienskiego 11

3. Punkty zbierania starych tkanin i brudnych szmat

Od 1 stycznia 2025 roku mieszkańcy Polski będą zobowiązani do segregowania tekstyliów jako osobnej kategorii odpadów. Dzieje się tak, ponieważ wyrzucanie takich odpadów razem z odpadami komunalnymi jest szkodliwe dla środowiska. Nie ma jeszcze oddzielnych pojemników na śmieci, ale wkrótce możesz otrzymać mandat. Dlatego należy nauczyć się oddzielać tekstylia, które zostaną poddane recyklingowi, od tych, które nadal nadają się do użytku.

Gdzie oddać odpady do recyklingu?

Takie odpady przyjmowane są w PSZOK-ach (Punktach Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych). Adres można znaleźć w Google wpisując PSZOK + miasto.

W Warszawie są 4 lokalizacje PSZOK:

- przy ul. Płytowej 1 (dzielnica Białołęka), tel.: 22 811 08 53, strona internetowa: partner-apelski.pl
- przy ul. Zawodzie 1 (dzielnica Wylianów), tel.: 22 185 52 51, strona internetowa: lekaro.pl
- przy ul. Tatarskiej 2/4 (dzielnica Wola), tel.: 22 39 10 100, strona internetowa: mpo.com.pl
- przy ul. Kampinoskiej 1 (dzielnica Białany), tel.: 22 39 10 100, strona internetowa: mpo.com.pl

Wszystkie lokalizacje są czynne od poniedziałku do piątku w godzinach 11:00-19:00, a w soboty od 9:00 do 17:00.
Można tu również zostawić zwykłe ubrania, ale wymagają one osobnego sortowania.

W ubiegłym roku do PSZOK w Warszawie trafiły ponad 124 tony tekstyliów. Stare kurtki, swetry, ręczniki i inne tekstylia zostaną wykorzystane do produkcji nowych surowców. Mogą to być np. materiały izolacyjne, a bawełna posłuży do produkcji papieru. Nawet najstarsze tekstylia mogą posłużyć do produkcji paliw alternatywnych.

4. Serwis Myślę nie marnuję

Tutaj możesz nie tylko oddać, ale także naprawić stare rzeczy za darmo lub sprzedać je na targu charytatywnym.
A oto gdzie jeszcze możesz oddać swoje stare rzeczy:

- @dajherbate - przyjmuje odzież męską, można wysłać przez pocztę. Pomagają bezdomnym;
- @santegidio_pl - przyjmuje odzież męską, z damskiej można oddać tylko kurtki, bluzy, dresy i buty bez obcasów.

<span class="teaser"><img src="https://cdn.prod.website-files.com/64ae8bc0e4312cd55033950d/67ae774ddfebc50711e6c25c_shutterstock_2262545975.avif">„Przeczytaj także: Jak sprawdzić jakość powietrza w Polsce: lista zastosowań i ranking najbrudniejszych miast”</span>

– Na imprezę firmową zaproszono wszystkich oprócz mnie. Wszyscy poszli do SPA, a ja nie, zresztą i tak nie miałam z kim zostawić dzieci. Wakacje też spędzam z dziećmi – mówi Ukrainka, która obecnie przebywa za granicą. Część jej przyjaciół pozostała w Ukrainie, inni porozjeżdżali się po świecie.

Jak wydostać się z bańki osamotnienia i zintegrować z nowym społeczeństwem?

Język otwiera drzwi

Poznanie lokalnego języka jest najlepszym sposobem na otwarcie drzwi do nowego środowiska. Im lepiej go znasz, tym łatwiej przyjdzie ci nawiązywać nowe kontakty i tworzyć krąg przyjaciół w nowym kraju.

Istnieje wiele randkowych i towarzyskich, a także grup w mediach społecznościowych, które mogą pomóc ci w znalezieniu ludzi o podobnych zainteresowaniach i mentalności. Z mojego doświadczenia wynika jednak, że bardzo trudno znaleźć tam przyjaciół. Prędzej czy później, nawet jeśli w profilu wyraźnie zaznaczysz propozycję zaprzyjaźnienia się, zwykle wszystko sprowadza się do zaproszenia na randkę. Dlatego warto szukać znajomych w realu. To pewniejszy sposób, choć będzie to wymagało od ciebie wyjścia z tzw. strefy komfortu – czyli pokonania swego wewnętrznego oporu.

W przypadku przyjaźni w dorosłym życiu ważne jest również to, by nie żałować czasu zainwestowanego w budowanie kontaktów. W końcu większość deklaracji w rodzaju: „spotkanie po wakacjach/w przyszłym tygodniu” lub „wyjście na kawę pewnego dnia” często pozostaje tylko pustymi obietnicami.

„Ludzie myślą, że przyjaźń po prostu się przydarza, że będziemy mieć przyjaciół – i to wszystko – mówi w rozmowie z gazetą „The Guardian” dr Rawlins, psycholog specjalizujący się w przyjaźni. – Ale tak nie jest. Dla niektórych to może być szok, lecz nawiązywanie i utrzymywanie przyjaźni wymaga pracy i wysiłku”.

1. Kup lub przygarnij psa, jeśli kochasz zwierzęta i masz warunki

Jednym z najprostszych sposobów na nawiązanie nowych znajomości jest wyprowadzanie psa na spacer. Nieraz pomagałam przyjaciołom, którzy pilnie musieli pojechać do Ukrainy, przygarniając na ten czas ich zwierzęta. Przez trzy lata życia w Polsce nigdy nie doświadczyłam tyle nieoczekiwanej uwagi i chęci nawiązania kontaktu, co podczas spacerów z psem.

„Psiarze” są przyjaźni, komunikatywni i towarzyscy. Możesz porozmawiać z nimi o zwierzętach, pogodzie, ciekawych miejscach w okolicy, polityce, dostać namiary na dobrego lekarza czy potencjalnego pracodawcę. I po prostu poczuć się jak żywa osoba, której inni okazują zainteresowanie i uwagę.

Jednak nawet jeśli warunki, w jakich żyjesz, nie pozwalają ci na posiadanie psa, istnieją inne możliwości dołączenia do społeczności wielbicieli tych zwierząt. Na przykład prawie wszystkie schroniska dla psów organizują dni, w których – po wcześniejszym umówieniu się – możesz zaprzyjaźnić się z bezpańskim psiakiem i pójść z nim na spacer. Poszukaj schroniska dla psów w swojej okolicy, zasubskrybuj jego stronę w social mediach, śledź jego kampanie i dołącz do jego społeczności.

2. Szukaj klubów hobbystycznych i organizacji społecznych

Jeśli lubisz jogę, stretching, aikido, robótki ręczne albo np. walczysz o idee feministyczne, poszukaj w lokalnej społeczności podobnie myślących osób. To prosty sposób na nawiązanie przyjaźni i pokonanie samotności. Bo z tymi ludźmi masz już coś wspólnego.

Świetną okazją do poznania lokalnych Ukraińców są kursy językowe. Poznasz tam także mądrych i aktywnych polskich nauczycieli, z którymi możesz się zaprzyjaźnić.

W pewnym momencie zaczęłam śledzić różne wydarzenia w lokalnych ogrodach botanicznych: warsztaty z określania wieku drzew, porady dotyczące pielęgnacji rabat kwiatowych itp. Choć nie przyniosły mi trwałych przyjaźni, zaowocowały kilkoma znajomościami zawodowymi. Znam też grupę Ukrainek i Polek, które zaprzyjaźniły się na zajęciach aikido, stworzyły polsko-ukraiński klub przyjaźni i często razem podróżują.

3. Biblioteka – w Polsce to działa

W Polsce biblioteki to nie tylko miejsca, w których przechowuje się książki. Regularnie odbywają się w nich spotkania z pisarzami, dyskusje o książkach, imprezy tematyczne, spotkania z okazji świąt czy warsztaty. Umów się na spotkanie w pobliskiej bibliotece, przejrzyj listę nadchodzących wydarzeń i bierz w nich udział – zwłaszcza w tych, w których będziesz miała okazję do interakcji z innymi. Chodzi na przykład o kursy dekoratorskie czy kursy robienia ozdób świątecznych. W ten sposób dowiesz się więcej o kraju, w którym mieszkasz, jego kulturze, poznasz ludzi i ich historie.

4. Zostań wolontariuszką organizacji pozarządowej

Polska ma dobrze rozwiniętą kulturę organizacji pozarządowych, które aktywnie angażują się w życie publiczne. Nie wahaj się do nich napisać, zaoferować swoją pomoc i uczestniczyć w organizowanych przez nie wydarzeniach.

Pomaganie innym jest jednym z najskuteczniejszych sposobów na pokonanie depresji i odzyskanie poczucia własnej wartości. Wzajemna pomoc, życzliwość i empatia czasami zbliżają ludzi nawet bardziej niż spotkania o charakterze intelektualnym.

5. Lokalne ośrodki kultury: dla towarzyskich

Domy kultury w Polsce specjalizują się w różnych dziedzinach – edukacji, twórczości, ekologii – i oferują udział w bezpłatnych lub tanich wydarzeniach dostępnych dla wszystkich. Dla Ukraińców to świetna okazja do znalezienia podobnie myślących osób, dołączenia do ciekawych projektów, a nawet realizacji własnych pomysłów. To nie tylko ułatwia adaptację społeczną, ale także pomaga zintegrować się z lokalną społecznością poprzez kreatywność, edukację i aktywny udział w życiu publicznym.

6. Miejskie ogrody społeczne: wspólna aktywność zbliża ludzi

Miejskie ogrody społeczne to wspólne inicjatywy na rzecz uprawy roślin w miastach, często działające przy domach kultury lub lokalnych centrach aktywności. Tutaj uczestnicy nie tylko dbają o rośliny, ale także nawiązują kontakty, biorą udział w warsztatach i angażują się w projekty środowiskowe. Całym procesem zarządza lider społeczności, który organizuje spotkania i pomaga nowo przybyłym w integracji poprzez wspólną pracę. By znaleźć taki ogród w swoim mieście, wystarczy wpisać po polsku słowo „ogród” i nazwę miasta, na przykład: „Ogród społecznościowy Motyka i Słońce Warszawa”. Jest tam wiele ciekawych działań: giełdy roślin, konkursy gotowania dyni, festiwale i wykłady z botaniki, kompostowania odpadów organicznych itp.

7. Inicjatywy lokalne: wyprzedaże garażowe, kiermasze, targi ekologiczne

Lokalne wydarzenia, takie jak wyprzedaże garażowe, targi, festiwale miejskie czy targi ekologiczne, to świetna okazja do poznania nowych ludzi i lokalnej kultury. Łączą one ludzi wokół wspólnych zainteresowań, stanowią okazję do spotkań towarzyskich w miłej atmosferze, a nawet nawiązania przydatnych kontaktów. Informacje o lokalnych wydarzeniach można znaleźć na stronach internetowych gmin, w mediach społecznościowych lub za pośrednictwem lokalnych grup na Facebooku. Gorąco polecamy skorzystanie z bardzo popularnej w Polsce na Facebooku funkcji wyszukiwania wydarzeń w twojej okolicy.

8. Komunikacja online w grupach zainteresowań

Społeczności w social mediach i grupy zainteresowań to świetny sposób dla introwertyków na znalezienie podobnie myślących osób. Łatwiej tu nawiązać kontakt niż w przypadku przypadkowych znajomości, a szanse na spotkanie odpowiedniej osoby są większe niż na Tinderze. Może to być społeczność miłośników sztuki, ogrodników-amatorów, rowerzystów czy koniarzy – dowolna, która jest bliska twoim zainteresowaniom. Pisz posty, komentuj, chodź na wydarzenia offline, a na pewno znajdziesz ludzi, którzy będą dla ciebie interesujący i sympatyczni.

9. Szkolenia grupowe, podróże, koncerty

Zwróć też uwagę na ogłoszenia pojawiające się w wyspecjalizowanych grupach, np. dla osób lubiących wyjazdy w góry: „Wybieram się na tę trasę. Kto idzie ze mną?”. Jeśli ci się spodoba, idź! Oczywiście pamiętaj o bezpieczeństwie: powiedz rodzinie, z kim idziesz i jaką trasą. Jest duża szansa na to, że znajdziesz tam przyjaciół, bo góry sprzyjają nawiązywaniu szczególnych kontaktów. Nowych ludzi możesz też poznać na koncertach ulubionych zespołów lub w grupach studyjnych bądź doradczych.

10. Nawiązywanie kontaktów zawodowych

Wiele Ukrainek znalazło nowych przyjaciół dzięki kontaktom zawodowym, profesjonalnym wystawom, spotkaniom i forom wymiany doświadczeń. Chociaż ludzie ci nie mogli całkowicie zastąpić ich dawnych przyjaciół ze studiów czy szkoły, okazali się kimś, z kim można wypić kawę, porozmawiać i poczuć się mniej samotnie.

Według Światowej Organizacji Zdrowia samotność i izolacja społeczna są problemem globalnym. Powodują problemy ze zdrowiem psychicznym, zwiększają ryzyko demencji, choroby wieńcowej lub udaru mózgu. Dlatego unikaj izolacji, nawiązuj przyjaźnie – i dbaj o zdrowie.

<span class="teaser"><img src="https://cdn.prod.website-files.com/64ae8bc0e4312cd55033950d/658572ee98708d69386065c8_%D1%81%D0%B0%D0%BC%D0%BE%D1%82%D0%BD%D1%96%D1%81%D1%82%D1%8C.jpeg">„Przeczytaj także: Samotne święta? Poradzimy sobie z tym!”

W fundacji mówią, że Maja jest pełnoprawną członkinią zespołu. Organizacja ta od 30 lat walczy o prawa kobiet w Polsce, w tym prawa reprodukcyjne. Nie tylko zrealizowała wiele projektów edukacyjnych i społecznych, ale także aktywnie wspierała – i wspiera – kobiety w dostępie do rzetelnej wiedzy i antykoncepcji.

Cyfrowa poliglotka z rzetelną wiedzą

Teraz aktywiści do ochrony praw kobiet postanowili wykorzystać sztuczną inteligencję. Dzięki niej Maja nie tylko zna odpowiedzi na wszystkie pytania dotyczące praw reprodukcyjnych, zgodnie z wiedzą medyczną i aktualnym polskim ustawodawstwem, ale jest też dostępna o każdej porze dnia i nocy.

Aleksandra Magryta, koordynatorka projektu FEDERA:

– Chatbotka Maja mówi po polsku, ale też po ukraińsku i angielsku. W ten sposób staramy się wyjść naprzeciw potrzebom migrantek i uchodźczyń mieszkających w Polsce, dla których dostęp do usług z zakresu zdrowia reprodukcyjnego może być utrudniony. Maja w przystępny sposób wyjaśnia, na czym polegają trudności w dostępie do antykoncepcji, aborcji czy zabiegów ginekologicznych.

W Polsce sytuacja z dostępem do aborcji i antykoncepcji jest inna niż w Ukrainie. W Ukrainie aborcja jest dozwolona do 12. tygodnia ciąży. W Polsce, zgodnie z nowelizacją ustawy wprowadzoną prawie pięć lat temu, aborcji można dokonać tylko w dwóch przypadkach: gdy zdrowie i/lub życie kobiety jest zagrożone oraz gdy ciąża jest wynikiem kazirodztwa bądź gwałtu. W 2020 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że tzw. przesłanka embriopatologiczna, która dopuszcza aborcję z powodu nieuleczalnych i/lub śmiertelnych wad płodu, jest niezgodna z konstytucją.

Polscy działacze pro-choice twierdzą, że ustawa z 1993 r., stanowiąca kompromis między klasą rządzącą a Kościołem katolickim, była w zasadzie zakazem aborcji, uwzględniającym tylko trzy wymienione wyżej wyjątki.

Jak uzyskać antykoncepcję w Polsce

Chociaż w Polsce nie brakuje organizacji, które zapewniają kobietom porady na temat dostępu do antykoncepcji i aborcji, potrzeby w tej dziedzinie są ogromne. W tym roku po raz szósty z rzędu Polska znalazła się na samym końcu listy 47 krajów w „Contraception Policy Atlas Europe”, corocznym raporcie, nazywanym potocznie „Atlasem antykoncepcji”. Określa on poziom dostępu w poszczególnych krajach europejskich do nowoczesnej antykoncepcji.

Kilka lat temu wprowadzono w Polsce recepty na tabletki antykoncepcyjne i antykoncepcję awaryjną. Od ubiegłego roku Ministerstwo Zdrowia, chcąc ułatwić dostęp do antykoncepcji, wprowadziło nowe rozwiązanie: tzw. receptę farmaceutyczną. Od czasu wprowadzenia tej zmiany pigułkę można kupić w aptece na receptę, wystawioną przez farmaceutę po uprzedniej konsultacji.

Chcesz się dowiedzieć więcej? Porozmawiaj z Mają na stronie internetowej Fundacji FEDERA.

1.” Lalki”, 2002

Jeśli szukasz filmu, który łączy w sobie głębokie znaczenie, japońską estetykę i nieopisany ból serca, Lalki Takeshiego Kitano to prawdziwa poezja na ekranie. Film splata ze sobą trzy odrębne, ale nierozerwalnie połączone historie o uczuciach, które nie gasną nawet w obliczu bólu, rozłąki i poświęcenia. To medytacja nad losem, przesycona jednocześnie głęboką melancholią i cichą nadzieją. Szczególne miejsce w obrazie zajmuje natura: kwitnące ogrody, delikatny różowy śnieg sakury, jaskrawe kolory japońskich krajobrazów. Wiosna jest tu nie tylko tłem, ale symbolem kruchości ludzkiego szczęścia, jego ulotności i niepowtarzalności każdej chwili życia.

2.” Wiosna, lato, jesień, zima... I znowu wiosna”, 2003

Film koreańskiego reżysera Kim Ki-duka to filmowa przypowieść o ludzkim życiu, które, podobnie jak natura, przechodzi cykle zmian. „Wiosna, lato, jesień, zima... i znów wiosna „ to refleksja nad dorastaniem, grzechem, odkupieniem i spokojem, który przychodzi wraz ze świadomością cyklicznej natury życia i akceptacją tego niezmiennego cyklu własnym jestestwem. Ten film to nie tylko opowieść o wiośnie, to filmowa medytacja.

3. „Ann” (ang. Anne with an E), 2017-2019

Kanadyjski serial oparty na klasycznej powieści „Ania z Zielonego Wzgórza” autorstwa Lucy Maud Montgomery. Akcja rozgrywa się pod koniec XIX wieku na Wyspie Księcia Edwarda. Główna bohaterka, 13-letnia sierota Ania Shirley, przypadkowo trafia do rodziny Casbertów - starszego rodzeństwa, które chce wziąć chłopca do pomocy w pracach domowych, ale zamiast tego dostaje rudowłosą dziewczynkę z nieokiełznaną wyobraźnią. Ten film to prawdziwa oda do natury, jej piękna i harmonii.

4. „Jaśniejsza od gwiazd” (ang. Bright Star), 2009

Film z wiosennym klimatem, który tworzy romantyczny nastrój i pokazuje piękno natury. „Jaśniejsza od gwiazd” to prawdziwy filmowy poemat. Ten biograficzny dramat Jane Campion przenosi widza w świat młodzieńczej miłości, inspiracji i tragedii, opowiadając historię poety Johna Keatsa i jego muzy Fanny Bron.

5. „Dwoje do poprawki” (ang. Hope Springs), 2012

Jeśli szukasz filmu o wiośnie, który opowiada nie tylko o przyrodzie, ale także o budzących się uczuciach, obejrzyj „Hope Springs”, wzruszającą i ciepłą historię. Para, która jest ze sobą od ponad 30 lat, próbuje odzyskać utraconą czułość i intymność. Tak jak przyroda budzi się po zimie, tak ich uczucia szukają nowego oddechu. Film subtelnie przypomina nam, że nawet w długim związku jest miejsce na odkrycia i pierwsze wyznania. „Spring Hopes” to opowieść o tym, że miłość nie ma wieku, a wiosna w sercu może rozpocząć się w każdej chwili.

6.” Paryż może poczekac”, 2016

Komedia romantyczna, w której główna bohaterka Anna wyrusza w nieoczekiwaną podróż z uroczym Francuzem. Film wypełniają malownicze krajobrazy Francji: słoneczne winnice, kwitnące pola i romantyczne uliczki. Wszystko to tworzy prawdziwie wiosenną atmosferę. Wykwintne posiłki, degustacje win, niespieszne rozmowy o życiu - wszystko to sprawia, że film jest prawdziwym filmowym świętem. To opowieść o tym, że szczęście tkwi w szczegółach.

7. „Tajemniczy ogród” (ang. Secret garden), 2020

Dziesięcioletnia Mary trafia do ponurego dworku wuja, gdzie odkrywa zaniedbany, ale magiczny ogród, który budzi jej ciekawość, przyjaźń i nadzieję. Wraz ze swoimi nowymi przyjaciółmi ożywia to magiczne miejsce, a wraz z nim serca otaczających ją osób, niczym wiosna ożywiająca po długiej zimie. „Tajemniczy ogród” to opowieść o sile natury, przyjaźni i wewnętrznej przemianie.

8. Gemma Bovary (fr. Gemma Bovery), 2014

Po przeprowadzce do cichej francuskiej wioski pisarz Martin Joubert znajduje inspirację w tajemniczej Gemmie, która przypomina mu Madame Bovary Flauberta - kobietę, która fascynuje, oczarowuje i być może zmierza ku fatalnemu końcowi. Pośród wiosennych krajobrazów, romansu i literackich aluzji rozwija się opowieść o namiętności, ironii i nieuchronności losu. Ten film to wiosenny koktajl piękna, miłości i literackich aluzji, który urzeka od pierwszego kadru.

Jeśli oglądanie filmów zainspirowało Cię tak bardzo, że chcesz wyjść na zewnątrz do pięknych kwitnących ogrodów, mamy dla Ciebie wybór 10 najlepszych ogrodów w Polsce.

Ceny wynajmu kamperów w Polsce w 2025 roku

Podróżowanie kamperem jest w Polsce popularne. Kampera można nie tylko kupić, ale również wynająć. Cena wynajmu kampera zależy od sezonu: najdroższy okres - od czerwca do września - to koszt 600-800 zł za dobę, w zależności od modelu. W kwietniu, maju, wrześniu i październiku jest taniej: 450-650 zł za dzień. Najkorzystniej zaś jest w marcu i listopadzie - 400-500 zł za dobę.

Jak wybrać model przyczepy kempingowej

Najpopularniejszym modelem campervana w Polsce jest MERCEDES Balcamp SP720. Ten kamper będzie wygodny dla maksymalnie czterech dorosłych osób: można w nim gotować, wziąć prysznic, jest lodówka i miejsca do spania. Modele Kronos 284M i Kronos 265TL są bardziej komfortowe i większe (z 5 miejscami do spania).

Co jest potrzebne do podróży kamperem

‍Zwykłe prawo jazdy kategorii B jest odpowiednie do podróżowania. Możliwe jest wynajęcie kampera z kierowcą, który zna już wszystkie popularne trasy w kraju.

Za wynajęcie kampera trzeba zostawić kaucję: od 3 do 6 tysięcy złotych. Pieniądze te zostaną zwrócone po podróży, jeśli samochód będzie nieuszkodzony i czysty. Zazwyczaj pieniądze są zwracane bez żadnych problemów, ponieważ samochód jest ubezpieczony, ale mogą potrącić część pieniędzy za brudne wnętrze, śmieci i mniej paliwa w baku.

Hotel na kółkach

W Polsce istnieje również osobna kategoria kamperów premium, których wynajem będzie kosztował znacznie więcej - od 2000 do 2900 zł za dobę w szczycie sezonu. Od zwykłej przyczepy kempingowej odróżnia go nowoczesny wystrój wnętrza, maksymalne wyposażenie i większa liczba łóżek. To jak hotel na kółkach: pościel, ręczniki, wszystkie naczynia, podstawowe jedzenie, przekąski i woda, telewizor itp. Można również rozłożyć baldachim i stół, aby zrelaksować się na świeżym powietrzu. Zazwyczaj takie samochody kempingowe mają składane stoły i krzesła, gry na świeżym powietrzu, kremy na komary, apteczkę pierwszej pomocy, produkty higieniczne, stojaki na rowery i przestronne schowki na rzeczy. Czasami jest nawet sauna! Każda nowa opcja oznacza jednak dodatkowe koszty.

Jak kupić kampera w Polsce

Kampera w Polsce można kupić już za 40 tysięcy 250 złotych. Zazwyczaj dobry samochód w podstawowym lub ponadprzeciętnym wyposażeniu kosztuje 100-130 tysięcy złotych. Ludzie kupują też używane przyczepy i sami je modyfikują. Popularną opcją jest kupowanie na amerykańskich aukcjach, gdzie ceny są znacznie niższe. Przykładowo dobrego campervana można kupić już za 60 000 zł.

Najlepsze trasy do podróżowania campervanem po Polsce

Przede wszystkim jest to droga na wybrzeże Bałtyku. Jest niezwykle piękna, a miejsc do zatrzymania się (kempingów) nie brakuje.

Równie piękna będzie wycieczka na Pomorze Zachodnie, na przykład w okolice Świnoujścia, Mędzydrojów czy Rewala. W tym regionie znajduje się również wiele kempingów na europejskim poziomie.

Jezioro Solińskie to również jedno z ulubionych miejsc biwakowiczów w Polsce. Jezioro i Bieszczady gwarantują widoki jak z folderów reklamowych. Zatrzymać się można na przykład w Solinie lub Polańczyku, gdzie do wyboru jest wiele pól namiotowych.

Duży wybór kempingów jest również na Mazurach. Wybór miejsc jest tutaj tak duży, że naprawdę każdy znajdzie coś dla siebie. Osoby lubiące ciszę i spokój mogą pomyśleć o udaniu się nieco dalej, do Bebrzańskiego Parku Narodowego.

Jezioro Międzybrodzkie to mało znane, magiczne miejsce położone niedaleko Żywca. Beskid Żywiecki to jedno z najpiękniejszych miejsc w Polsce, gdzie zawsze jest cicho i nie ma tłumów. Ponadto znajdują się tutaj ciekawe atrakcje turystyczne. Na przykład Muzeum Browaru Żywieckiego czy popularne wśród dzieci mini-zoo.

Wyżyna Krakowsko-Częstochowska (Jura Krakowsko-Częstochowska) również może pochwalić się dużą liczbą pól namiotowych i leśnych kempingów. Natomiast w Szczawnicy, gdzie również można znaleźć to wszystko, można również spróbować spływu Dunajcem.

Koszt noclegu na kempingach w Polsce z własnym samochodem to 80-150 zł.

Mapa kempingów w Polsce dostępna jest tutaj. Największą bazę kempingów w Europie można znaleźć tutaj.

<span class="teaser"><img src="https://cdn.prod.website-files.com/64ae8bc0e4312cd55033950d/660ff20ba337d42da407464a_top10%20trips%20poland%20spring-p-800.jpg">„Przeczytaj także: 10 najlepszych miejsc na wiosenną wycieczkę po Polsce”</span>